Lidia Kasarełło 孔莉娅 – absolwentka sinologii w Uniwersytecie Warszawskim.
Doktorat (1989) i habilitacja (2000); prof. UW 2005- 2012, prof. zw. 2012 – Wydział Neofilologii UW; 2004-2009 kierownik UW; 2001-2019 prof. UJ i wykładowca w Zakładzie Japonistyki i Sinologii Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego; od 1993 Zakład Sinologii na Wydziale Orientalistycznym UW. Specjalizuje się dziedzinie chińskiej kultury, zwłaszcza dotyczącej literatury, teatru i sztuki Chin oraz Tajwanu . Liczne stypendia i studia badawcze w Chinach, Tajwanie, Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Członkostwo w polskich i międzynarodowych organizacjach naukowych
Charakterystyka badawcza:
1.Badania nad współczesną kulturą chińską w ujęciu synchronicznym i diachronicznym , mające na celu odsłonięcie pokładów zaszyfrowanej pamięci dziedzictwa kulturowego oraz ślady ścierania się obcych wpływów i procesów akulturacji.
2. Badanie prawidłowości w procesie modernizowania kultury chińskiej w początkach XX w . Dramaturgia i teatr chiński jako pole badawcze służące do : a)porównywania odmiennych porządków i filozofii scenicznej klasycznego (muzycznego, umownego – xiqu) i nowoczesnego (huaju ); b) zdefiniowania mechanizmów przemian i przełomów w sferze kultury artystycznej oraz ich skutków w świadomości społecznej
3. Zagadnienie identyfikacji kulturowej współczesnych Chińczyków rozpatrywane na podstawie analizy tekstów kultury , w tym literatury ,dramatu, mediów i cyberprzestrzeni . Poszukiwanie źródła formowania nowoczesnej tożsamości zakorzenionej w tradycji poszerzone o refleksję estetyczną i filozoficzną odsłaniają . Definiowanie nowych zjawisk na mapie współczesnej kultury chińskiej np. fenomenu wyniesienia „peryferii i heterodoksji” do rangi „centrum” , czy kształtowania się
paradygmatów pokoleniowych , itd.
3.Badania nad obecną kulturą , literaturą oraz folklorem i wierzeniami Tajwanu, w tym także ludami autochtonicznymi
4. Badanie relacyjności , intertekstualności i procesu dialogiczności w kulturze chińskiej. Analiza współzależności łączącej kod kulturowy – i charakterystycznego dla niego światoodczucia – z procesem symbolizowania w chińskiej przestrzeni artystycznej. W modelu interpretacyjnym dominującą rolę odgrywa symbologiczna perspektywa spojrzenia na współczesną literaturę, teatr i malarstwo Chin i Tajwanu . Czytanie, rozumienie i wyjaśnianie wielości tekstów kultury chińskiej (Daodejing, opowiadania, powieści, dramat, inscenizacje sceniczne, obrazy malarskie, ) jako ćwiczenie w poszukiwaniu „hermeneutycznej prawdy „ w pluralistycznym porządku ponowoczesności.